هاءِ،! هڪ، هڪ ٿي ڪَري ڌڻ ٿي ويون.
خواهشون، دِل جون وڌي، وڻ ٿي ويون.
هر گهڙيءَ جي دار تي آهيون کڙا،
هاڻ مجبوريون به سِرڪڻ ٿي ويون.
زهر، رستن تي چڙهي ويو پنڌ جو،
منزلون واسينگ جي ڦڻ، ٿي ويون.
وقت، وٽ آ قيد سيتا سُک جي،
حالتون بي رحم راوڻ ٿي ويون.
تنهنجي چهري تي پُڳيون نظرون جڏهن،
مُشڪلاتون طي سڀئي ڄڻ ٿي ويون.
چنڊ جو چرخو ڪَتي پيو انتظار،
اُڀ ۾ ڪتيون به آتڻ ٿي ويون.