ڪنهن ڏهاڙي پکين جيئن اُڏامي.
وقت جيان مان به ويندُس وهامي.
سج جهڙا نه تون رک روَيا،
ميڻ بڻجي وڃان مان نه کامي.
داوَ تي تون نه هڻ دوستيءَ کي،
بي مُلهو تولئه ويندس وڪامي.
دل جي درگاهه جو مان مُجاور،
ڪين منهنجي دُعا پر اَگهامي.
درد جو ڳٽ، جيون- ڳچيءَ ۾،
عشق! تنهنجي ڪيون پيا غلامي.
دُونهون بڻجي به توکي پيو ڳوليان،
وَٽِ هُئس، تو هٿان ويس وسامي.
جاڳ، آواز هُن کان کسي وئي،
خواب ۾ ٿو ڪري خود-ڪلامي.