جنمن کان پيو ڀوڳيان، بي نانءُ ڪا اسيري.
دل تي هُري رهي آ، هيءَ ڪنهن جي يادگيري؟
ڌن جا گهڻا ئي آهن، ڌنوان زماني ۾،
ڪنهن، ڪنهن کي پر ملي ٿي، دل جي اُتم اميري.
دنيا جي اُلجهنن ۾، اُلجهڻ کان بچي وياسين،
هِن عشق فاصلن ۾، ارپي ڇڏي فقيري.
پاسو ڪري اِنهيءَ کان، هر ڪو وڃي ٿو گُذري،
هر دور ۾ اڪيلي، رهجي وڃي ٿي پِيري.
هِن دل مان اڃان تائين، باکو ن ڦُٽي رهيو هِن،
اهڙي ته آ نشيلي، تنهنجي نگاهه نيري.