پنڌ آهي وڏو کُٽڻ گهُرجي.
هاڻ هي سلسلو ٽُٽڻ گهُرجي.
آس جون ٽاريون ٻُسيون آهن،
ڪا ته مُکڙي مٿن ڦُٽڻ گهُرجي.
ڪيترائي لُٽيا مُسافر تو،
هاڻ توکي حُسن! لُٽڻ گُهرجي.
تون به دنيا جي رسم پوري ڪر،
سنگ ديواني کي چُٽڻ گهُرجي.
پيار جا رنگ ورهائڻ گُهرجن،
ڪين اظهار ڪو گهُٽڻ گهرجي.