ليڊي وايو ليٽ
هُئا هِن ڪنڌيءَ کان پَرين پارتائين،
سڄي رات ويندي، صبح سحر تائين،
نشيلين نگاهن جي سنسار تائين،
خُمارن ۾ مخمُور ٿي رقص جڏهين ڪندي هئي،
ته ساري سرشٽي به جهُومي هئي پوندي،
مُحبت جي ڳالهين ۽ خوشبوءِ سان،
سارو جَر واسجي، جرڪي پوندو هُيو،
هُو ”بالي“ جي نيڻن جي مخمور جوتي،
جڏهن ”مير“ جي دل ۾ ٻرندي هئي،
ته ڪيڏا سهائي جا جَهرڻا ڦُٽندا هئا،
اکين ئي اکين ۾ خوابن جا عالم نه کُٽندا هئا،
اُهو ساڳيو درياهه، ساڳي ئي ٻيڙي،
هُيو جنهن کي ”باليءَ“ جي الفت جوڙايو،
اُها ناوَ آهي مُحبت جي ساکي،
اُنهيءَ دؤر ڪيڏا ڏٺا ڏنگ جهڙا،
اُها ناوَ جنهن جي حُسن سان هئي صحبت،
لڳي جنهن کي ”باليءَ“ جي نيڻن جي رنگت.
هئا جنهن تي حُسناڪ زلفن جا پاڇا،
ڏٺو ”مير“ جي تنهن محبت ۾ ڇاڇا؟
ڪيو عشق جو جنهن وڏو سيرهو،
جنهن ڪاٺيءَ مان جوڙي، اُهو ڪير هو؟
اُها عشق جي آخري اڄ نيشاني،
نه جنهن جو ڪو ثاني،
اُها وقت جي ٽياس تي آ ٽنگي وئي،
ننڌڻڪي ڪناري تي آهي پئي،
دُکي سانجهه سُرمئي لهي ٿي جڏهن،
يادگيرين جي جَرتي،
ته درياهه دانهون، ڪري ٿو وهي،
جهُريل ناوَ چُپ چاپ حسرت منجهان،
ٿي تصور ۾ وهندي رهي، روز ڊهندي رهي!
_______________________
ليڊي وايو ليٽ“ ٻيڙي جنهن کي ”مير علي نواز ناز“ پنهنجي محبوبا ”باليءَ“ لاءِ 26 فيبروري 1925ع ۾ 75 هزارن ۾ ٺهرايو هو، جيڪا هاڻ اڳوڻي ”هاڪڙي درياهه“ ۽ هاڻوڪي ”نارا ڪئنال“ جي ڪنڌيءَ تي ”مُنڍ جهڙاڻو“ ضلعي نوابشاهه ۾ موجود آهي.