نه ڇڙٻِ ايڏو به سائلن کي.
دُکي نه ڪر تون دُکايلن کي.
مسيحا بڻجي نٿو سگهين جي،
نه درد، ڪُوڙا! ڏي گهائلن کي.
لٿي جڏهن ڪا به شام سُرمئي،
اُداسي ويڙهي وئي پاڳلن کي.
اُداس ٿي ويو سمونڊ سارو،
پُڳيون نه ٻيڙيون جو ساحلن کي.
متان تون ڇوڙي سُرن کي مارين،
نه ٽوڙ پيرن جي پائلن کي.
ملي نه بَرکا سفر ۾ ڪڏهين،
صدين کان رُڃ ۾ اُڃايلن کي.
اَڏولتا سان ڏي مُنهن ”باغي“،
حيات جي تون مسائلن کي.