رُڳو ٿي روههَ رُلائي، اکين جي دَربَدري !
ڪٿي ته پنڌُ کُٽائي، اکين جي دَربَدري !
چِتائي ڏسجي ته، هي نيڻَ ڄڻ ته ٿَرُ ڀاسِن
ڇڏي ٿي سمنڊَ سُڪائي، اکين جي دَربَدري !
عجيب طورَ طريقا !! ، سدا رکي وئي آ
هوا ۾ دِيپُ جلائي، اکين جي دَربدري !
ڪو دَرُ به کُلندو ڪڏهن ؟، مُرڪَ جي صَدا ايندي
پئي ٿي وقتُ وڃائي، اکين جي دَربَدري !
ڪجن ته ڪهڙيون پُڇائون، ڪجن علاجَ گهڻا ؟
ڪٿي ٿي سَچُ ٻُڌائي، اکين جي دَربَدري !
ٿَڪڻَ جو نانءُ وٺي ئي نٿي، اَڃا تائين
پرينءَ جا پارَ پُڇائي، اکين جي دَربَدري !