ايئن مشڪل نه زندگاني ڪَر
مون تي ايڏي نه مهرباني ڪَر
ساڳيا ساڳيا، وري وري ٿا اَچن
دردَ ڏي پر مٿن نِشاني ڪَر
ڪنهن ته ماڻهوءَ کي معتبر ڪَر تون !
ڪنهن جي نالي ته هيءَ جواني ڪَر
هيءَ دِل، مِلڪ ٿَئي حڪومت لئه !
منهنجي اکڙِين کي راڄڌاني ڪَر
آءُ سوچَن تي، سوڀَ حاصل ڪَر
منهنجي خوابَن تي حُڪمراني ڪَر
پيارُ ڪَٽجِي ۽ ضَربِجي نه وڃي
ايڏا ليکا نه هاڻِ جاني ڪَر
پيرُ پَٽَ تي رهي، چڱو آهي
ڳالهيون پيارا ! نه آسماني ڪَر
سچَ ۽ سُونهَن تي به، سوچِ ڪڏهن
پنهنجو مرڪز رُڳو نه ماني ڪَر
يا خدا ! عامَ جي دِلين ۾ هُجان
نه اول ۽ نه ڪنهنجو ثاني ڪَر