انسانن جي بستيءَ ۾
سُورَن جو سامانُ
آهي هيءُ انسانُ
خِيالي خِيالي
سوچَ نِرالي
مُنهن ۾ ماتم
اکِ اکِ آلي
بيداد نگر ۾
رَڙندي رَڙندي
بُکَ جي باهِه ۾
سَڙَندي سَڙندي
وقتَ سان وِيڙهِه ۾
وِڙهندي وِڙهندي
جيئري ئي جَڳَ ۾ مَري وڃي ٿو
هَڏَ چَمَ جو هي بيجانُ بُوتو
روز رُلي ٿو
چُؤ واٽي تي
گِهٽيءَ گِهٽيءَ ۾
هُنَ جو جيئرو لاشو هِتڙي
رُلندو رَهندو
سَڙندو رَهندو
ڇاڪاڻ ته
شهر جي مِڙني
قَبرستانن ۾
هُنَ لئه ڪائي جاءِ نه آهي
هُنَ لئه ڪائي جاءِ نه آهي !
24-05-1975