سُرها ٿي پيا ساههَ
خوشبوءِ پلٽِي چاههَ
پيارُ ديوتا ڪوئي
اکيون عِبادت گاههَ
دِليون اسان جون شاهيون
اسان جيئين ڪي شاههَ
تُنهنجي راههَ تڪيندي
اَنڌا ٿيا ويساههَ
تاريخُن جو سرمايو
لاشا ۽ ڀڃَ ــ ڊاهه
اُڻٽيهنَ کان ڪارا
اونداهيُن جا ٺاههَ
ماڳُ ته گُـلَ گُلابي
ڪنڊڙا ڪنڊڙا راههَ
31-12-1979