وڇڙي ويندُس مان
تُنهنجي يادُن کان
ڪؤڙا لفظَ ٿي پَلٽيئه
مِٺن چَپڙن مان
جيڪي ڀي الزامَ هجن
سڀ مون تي مَڙهجان
منهنجي پيارَ تي، پنهنجيءَ
چاهتَ تي کِلجان
مُنهنجي لُڙڪَ ــ ڪهاڻي پُڇ
پنهنجيءَ پوتيءَ کان
تُنهنجي يادِ ٿو راتِ جو
اَجرڪ جيان اوڍيَان
شالَ مان توکان سنڌڙي !
ڪڏهن ڪين ڇِڄان
پيرُ سنڀالي رکُ
ڀُتيءَ ڏاڪڻ تان
آهن ڪيڏيون وحشتون
ڳنڍيلَ ماڻهوءَ سان
گُـــل ڏِسين ڪو اوچتو
توکي ياد اَچان
25-9-1987