مؤلا ! ٰ پنهنجا پاڻَ سنڀال....
سندءِ هي روپُ ڄڻُ آهي، اکيُن ۾ وحشتُن وانگي
اَڙي سنڌو ! اسان ڪَرِ چڱائي دوستَن وانگي
سڄِي سنڌُ شادِ، رکُ آباد، ڦِٽل ڪو ڀاڳُ ڇو ٿو ٿئين !؟
مٺا مهراڻَ ! ٿي محبوبُ، دليُن جو داڳُ ڇو ٿو ٿئين !؟
هيڏو هِي اِيذاءُ اکيُن ۾، مسڪينَن جو ڪهڙو حال ؟
توجيان تِن کي ڪيرُ سنڀالي، مؤلا ! پنهنجا پاڻَ سنڀال
جيونَ ــ ريکائون ڊاهيندو، وڌي پيو درياهه
سنڌوءَ کي ڪا ساڃاههَ ڏي تون، هِيڻَن جا الله !
ڇ