بشير خان
هُن سوچيو هو سنڌُ لئه، ٿڌڙي ڇانوَ ٿيان
پنهنجي ڀِٽڪيل قومَ کي، هڪڙي راههَ ڏيان
سڀني خوشين جيان، خانُ به کسجي ويو هليو !
هڪڙي نئينءَ سنڌ کي، خانَ چيو اَڏجو،
مُنهنجي پويان سنڌُ کي هيکل نه ڇڏجو
شالَ سڀئي گڏجو، ته سنڌُ سوڀاري ٿي وڃي !
اَجرڪَ ـــ اَڇي ڦُلڙيءَ، سنڌُ جي نقشي ۾،
هوندُس مان سوراجَ جي، هر ڪنهن سَپني ۾،
مُنهنجي قِصي ۾، ماٺِ ڪڏهن ٿيڻي نه آ !