زندگي ايئن واربي ناهي ڪڏهن
پيارَ ۾ جي گهاربي ناهي ڪڏهن
ڪوئي چهرو ڄڻ حياتي ٿو ٿئي
ڪائي صورتَ ساربي ناهي ڪڏهن
هر عملَ مان پيارُ ظاهر ٿو ٿئي
دِل ڪڍي ڏيکاربي ناهي ڪڏهن
هر خوشيءَ کان ڀل ڪجي ٽارو مگر
ڳالههِ هُن جي ٽاربي ناهي ڪڏهن
محبتون ڌاريو، نه ڌاريو دوستؤ !
پر دَغا ڀي ڌاربي ناهي ڪڏهن
جا هٿن مان وئي هلي، واريءَ جيان
ڳالههِ سا وِيچاربي ناهي ڪڏهن
ديس َ تان صدقو ٿيڻ، ٿي ٿَڄُ ۾ !
راندِ هيءَ سيکاربي ناهي ڪڏهن
ڀِٽَ ڌَڻيءَ ڀرسان، سُتل آ، جي ” اياز“
سونهن ڇا سِينگاربي ناهي ڪڏهن ؟