هُو ائين هو دارَ سان ٻَکجِي ويو
ڄڻ پرينءَ جي سارَ سان ٻَکجِي ويو
کيس تُنهنجي جيتَ هئي، گُهربي تڏهن
هوُ سدائين هارَ سان ٻَکجِي ويو
ويا پکي اُڏري، پرانهين پارَ ڏي
گهرُ سندن پر ڏارَ سان ٻَکجِي ويو
ديسُ هُن کي يادِ پوءِ آيو ڪٿي ؟
هُو جڏهن درٻار سان ٻَکجِي ويو
تو ڪڏهن آهي ڏِٺو، ڪنهن دؤرَ ۾ ؟
ڪو ڪَمِي، ڀوتارَ سان ٻَکجِي ويو
ڪنهن ڪَکائين گهرَ ۾ جَنميو، ڄمڻ سان
ٻارڙو وانگارَ سان ٻَکجِي ويو
زندگي وئي زندگيءَ کان ڌارَ ٿي
واقعو اخبارَ سان ٻَکجِي ويو
هُو سدا دُکندو رهيو، پرنيٺ ڀي
چڻنگَ وانگي ڇارَ سان ٻَکجِي ويو
دردَ ها ۽ دِل اسان جي، ڀاڪُرين
يارُ ڄڻ ڪو يارَ سان ٻَکجِي ويو
گُلَ سوچيو: ”کيس ڪرڻو آهي ڪجهه“
۽ ائين هُٻڪارَ سان ٻَکجِي ويو