پروين جي شاديءَ تي
”هُن گهرَ“ وانگي ”هِن گهرَ“ ۾ ڀي، شالَ رَهين تون ايئن
جَڳمڳ جڳمڳ نيري اُڀ تي، چنڊُ رهي ٿو جيئن
سمجهُه کڻي سپنو هُو گهر هو، ساڀيا ”هي گهرُ“ آهي
ماضي ڪوئي سفر هيو ۽، منزل ”هي دَرُ“ آهي
گهرَ ۾ جيڪي وَرُ چوندو آ، ڪرڻو پوندو آهي
ٺَهڻو پوندو آهي هُن لئه، ڊهڻو پوندو آهي
”هِن گهرَ“ جي تصويرَ ۾ ڪوئي، سُهڻو رنگُ ڀَري ڇَڏِ !
اَنڌيارن کي دُور ڪرڻ لئه، دِل کي ديپُ ڪري ڇَڏِ !!
29-11-1977