هڪڙي پل جي جُدائي نه تون سَهي سگهندين
اسان کان ڏور او راڻلَ ! ڪٿي رَهي سگهندين ؟
هُجي ها پيارُ جي پَلَ جو، وساري ڇڏجي ها
تون نقش دل تي صدين کان، ڪٿي ڊَهي سگهندين ؟
اسان جو ساٿُ ڇڏي، پاڻ پوءِ اڪيلو ئي
هي زندگيءَ جا ڪشالا ڪٿي ڪَهي سگهندين ؟
چمنَ سان پنهنجي مڃون ٿا، ڪڏهن قُربت هئي
اسان جي جھولَ ۾، هاڻي نه گُـــلَ لَهي سگهندين ؟
21-7-1975