ذهنَ تي اَڄ به ائين، نانءُ ڪو تَري ٿو پيو
ڊٺلَ مزار تي ڄڻ ديپُ ڪو ٻَري ٿو پيو
جو توسان روز ٿو گڏجي، هُو جيئرو ماڻهو
الائي ڏينهن ۾، ڪيڏا دفعا مَري ٿو پيو
نه ڪائي آڳ، نه سورجَ سَوا ڪو نيزي تي
شهرُ تڏهن به صفا برفَ جيان ڳَري ٿو پيو !
اسان کي ڪهڙي پئي آ، ٺَرون زماني تي
زمانو ڪهڙو اسان تي ڀلا، ٺَري ٿو پيو ؟
اهو به ٺيڪ پري ڪين کيس سمجهيو مون
ائين به آهي برابر، رهي پَري ٿو پيو
ڪڏهن ته ڪوئي، اُنهيءَ کان ڪري پُڇاڻو جو ؟
نظرَ سان روزُ نوان حادثا ڪري ٿو پيو
وري وجود، رِهاڻيون، ڪهاڻيون پيو ٿئي
اسان ڏي پيارُ وري، ڀاڳَ جيان وَري ٿو پيو