پاڻي
اَڙي سنڌُ وارؤ !
اَنديشو، نه اُلڪو ڪوئي آئيندي جو
ٿو بَدحال ئي، حالُ گُذري سدائين
نَڪو شور، آواز ، نعرو، تياري !
پَڪي ماٺِ سان ايئن زماني کان ياري !
ڊگهي راتِ جا
سَوَ ڏينهنِ تي ڀاري !
اَڃا ڪهڙي آ گمَ جون راهون نِهاريو
ائين پاڻَ کي پاڻَ ڇا لاءِ ماريو ؟
ڪُڇڻ ۽ پُڇڻ کان هليا جي ويا هو
چڱو آ
اڍائي ڪِروڙن اکين مان
ڪي ڳوڙها ئي هاريو
مُٺيءَ سنڌُ کي، ڪنهن نموني
اَڙي سنڌُ وارؤ !
پاڻي ته گُهرجي !!؟