اوهان کان پري ڀي نِهاري سگهان ٿو !
مان اهڙيون اکيون، ڪيئن ڌاري سگهان ٿو ؟
ڀلي مان حسابن ۾ ڪمزور پوءِ ڀي
سندءِ مهربانيون شُماري سگهان ٿو
نئون نانءٌ دل تي، لِکان ڪيئن ٻيو ڪو ؟
ٻريلَ کي وري ڪيئن ٻاري سگهان ٿو ؟
وڏي ٿو مهارتَ رکي ڪوڙَ تي هُو
وِساري چوي ٿو، وِساري سگهان ٿو ! ؟
پري ٿي سگهان ٿو، سڀن موسمَن کان
مگر ڪين ڌرتي ڌُتاري سگهان ٿو
ڪرم ٿي وڃي جي، سندءِ منهنجا مؤلا !
عُمر کان به اڳتي نهاري سگهان ٿو
هليو ويو ته، هاڻي مَياري نه ٿيندُس
ٻه ٽي لُڙڪ هاڻي ته هاري سگهان ٿو