ڦاٿُل مان وِيچارن ۾
سڏجان ٿو بيمارن ۾
پيارَ کي ڪين جَهٽي ٿو سگهجي
دولتَ جي راڊارن ۾
تون ڏاٽو، مان سنگُ ڪڻڪَ جو
گڏجئون ٿا لابارن ۾
مون کي ڪهڙي راههَ ڏسيندين !
پاڻَ رهي مُونجهارن ۾
تُنهنجا ٽهڪَ اضافو آهن
گُلڙن جي هُٻڪارن ۾
مان انسانُ ئي ناهيان ٿيو، هُو
ڳولِن ٿا اوتارن ۾
ڪين رهيو ويساههُ آ، هاڻي
پنهنجن ئي هٿيارن ۾
جذبا ڪين وِڪامي سگهبا
رِيتُن جي بازارن ۾
سجُ به آهي پَگهريل پَگهريل
هيلوڪن اونهارن ۾
24-7-1982