ڄارا، ڄارا آهيون
اُجڙيلَ ڪمرا آهيون
وِکرڻ ئي مقدر آهي
پَنَ ـ ڇَڻ ۾ مِليا آهيون
ڪنهن ڀي ته نه ميڙيو آ
جنهن پر وِکريا آهيون
سڀ پنڇي اُڏري ويا هِن
خالي پِڃرا آهيون
هڪٻئي لئه، تون ۽ مان
ڄڻ باههِ، هوا آهيون
تون ملُ ته حقيقتَ ٿيون
هونئن ته سپنا آهيون
اي دوست !، اسان تولئه
ڀاڳن جا لِکيا آهيون
ڪو عڪسُ، نه ڪو منظر
ٺلها شيشا آهيون
27-11-1982