ٽيڙو نظم
ديسُ وِسارين ٿو !
پنهنجيءَ دل مان ڪيئن تون ؟
سچُ ٻُهارين ٿو ؟
ديسُ وِسارين ٿو !
ڪُوڙو آهين جي چَئيِن
خوش گُذارين ٿو
ديسُ وِسارين ٿو !
پيرن تي ڄڻ ٽَهڪيل
پاڻي هارين ٿو !
ديسُ وِسارين ٿو !
اَندرَ ۾ ڄڻ مستقل
نانگُ ويهارين ٿو
ديسُ وِسارين ٿو !
ايئن ڪري تون ڪنهن جو !
اَندرُ ٺارين ٿو ؟
ديسُ وِسارين ٿو !
حيرت آ، پوءِ آرسي
ڪيئن نِهارين ٿو ؟
ديسُ وِسارين ٿو !
پئسو ٿو پنهنجو ڪرين
پيارُ ڌِڪارين ٿو !؟
ديسُ وِسارين ٿو !
ساريون خوشيون ڦُوڪَ سان
ڪيئن اُڏارين ٿو ؟
ديسُ وِسارين ٿو !
سؤلو آ، ان کان گهڻو
پاڻُ نه مارين ٿو ؟