چئو پرينءَ کي اچي ۽ وَرائي ننڊَ کي آڻي
الائي ڪاڏي ويا، خوابَ ئي خُدا ڄاڻي
لڳي جهانَ جا منظرَ، مُئا پيا آهن
کڻو نگاههَ ته هر چيزَ زندگي ماڻي
نظرَ جي ناهي خرابي، ڪمال عشقَ جو آ
اڳي جي لُڙڪ ها، موتي لڳن پيا هاڻي
ڪري جي ماڻا ته ڪنهن سان ڀلا ڪري موملَ
وڃي وَسايو ڪٿي شهر ُ ئي نئون راڻي
اسان جي دِل ڀي جيئين آسمانُ تارن سان
کِڙي پون ٿا سوين دردَ، ايئن سنجها ٽاڻي
قتل، زمينَ تي جهيڙو، پلاندُ ناهي سبب !
وِڇوڙو آهي ڪيو، ضِدَ هڪڙي ٻاراڻي