يادون
او مَنَ ــ ميتَ !
وِجھي وڇوڙا وَرهين جا
ڇو هَليو وئين مون کان ڏور
مون کي بخشي پُورَ ئي پور
مون کان ڳالهيون وِسريون ناهن
پيار جون ڳالهيون، پنهنجي جَڳَ جهانَ
جون ڳالهيون
جيڪي گڏجي سِنڌوءَ ڪَپَ تي
پاڻ ڪيون هيون، هَٿُ ڏئي هَٿ ۾
سُندر مُرڪون تُنهنجي چَپَ تي
ڏاڍيون مون کي ڀانيون هيون
تِنهن پَر، ها
ڪُجهه وعدا به ڪياسي
نيلَ گَگَن کي شاهد ٺاهي
”گَڏُ جيئنداسي، گَڏُ مَرنداسي“
پر پوءِ پيارا !
ڪِهڙي وَسِتي وَڃي وَسايئه
پَنهنجا وعدا ڪينَ نڀايئه
هليو وئين تون ڏاڍو ڏور
مون کي بَخشي پور ئي پور
تو بِن چينُ نه آهي ساجن ! ويراڳي هان
ڪڏهن به !!
مون کان وڇڙي جي پَڇتائين
واعدا توکي ياد اَچن جي
تُنهنجي آڏو
تن ڏينهن جا خيال نَچن جي
ان ويلي جا، سِنڌوءَ ڪَپَ جا
هليو تون اچجانءِ
دُولتَ جون ديوارون ٽوڙي
تُنهنجي ويهي راهَه تڪيندُس
دِل دَروازو کولي رَکَندس !
دِل دَروازو کولي رَکَندس !
27-02-1975