اڳيان تُنهنجو دَرُ ئي نه آيو هيو
لڳو ڄڻ سفر ئي اَجايو هيو
اسان کي وري هُو مليو پوءِ ڪٿي ؟
اسان هڪڙو سپنو وِڃايو هيو !
اسان کي نه آئي چڱي ڳالههِ ڪا
اسان کي جيئڻُ ڪهڙو آيو هيو ؟
اسان وقتُ کي ڪين ويجهو ڪيو
ڀلا وقتَ ڪهڙو نِڀايو هيو ؟
انهيءَ هنڌِ هڪ دردُ رهجي ويو
جتان تو کِلي موڪلايو هيو
بَدن جي رهي پوءِ به خوشبوءِ الڳ
عَطرُ تو لَٽن کي لڳايو هيو
مَڃون ٿا نه لاهي سگهياسي ڪڏهن
مگر تُنهنجي ٿورن کي ڳايو هيو
سدا ڇو وِڇوڙا ئي ها يادِ آيا ؟
جڏهن ڀي ڪٿي موڙُ آيو هيو
ها وِڇڙي ڪَمِي ئي رهي هر طرح
رُڳو سُور دِل ۾ سَوايو هيو
هُو گڏجڻ جو آيو ته احساسُ ٿيو
ته هر وَهم دِل ۾ اَجايو هيو
سڄي شهرَ کي ڪيرُ نابينُ چئي ؟
اسان نُور پنهنجو وِڃايو هيو
رُڳو نانءُ ئي ڪين هو سنڌڙي
اَجهل عشقُ اکرين سمايو هيو