تو سواءِ عيدَ جو ڏِهاڙو آ
جان !، ڄڻ ڪنڌَ تي ڪُهاڙو آ
لُڙڪَ، يادون، هي دردَ، اوسيئڙو
محبتن جي شهرَ جو ڀاڙو آ
تُنهنجون راهون، سندم ئي راهون هِن
پنهنجو ساڳيو ئي نيٺ پاڙو آ
هڪ کان مُنهن ڦير، ٻيو سامهون
دوستَ !، هر دردُ ڄَڻ ته جاڙو آ
مُرڪَ مونکان وئي ڦُرجي آهي
يارَ ! تُنهنجو رُسڻ به ڌاڙو آ
تون ڀلي کيس سُکَ ــ وستي چئهُ
هيءَ ڌرتي ته روڄُ راڙو آ
سچَ جو سلسلو رهيو جاري
ڪڏهن تاڙي، ته ڪڏهن تاڙو آ
19-8-1986