ساٿُ تُنهنجو ڇڏي ڀڳو ناهي
توکي بهتر تڏهن لڳو ناهي !
توسان آهي ته پوءِ بدلبو ڪيئن ؟
پيارُ آهي پرين !، وَڳو ناهي
ماريو ويو آ، پِڙَ ۾ سوڍي جيان
خوابُ نيڻن مَنجهان ڀڳو ناهي
دِل تي هيڏو هِي دَرد جو حملو
سائِرن، پر ڪٿي وڳو ناهي
پاڻَ ئي مهربان ٿي ويو ڪو
مون ته سورِيو ڪوئي سڳو ناهي
تو کان، منهنجي گِهٽي به وسري وئي !
مون ته ڀيرو ڪڏهن ڀَڳو ناهي
ايترا غَمَ کڻي هُو ڪيئن جِيئندو ؟
ماڻهو آهي مِٺا ! ڍڳو ناهي !