لاهيارڻ...
آرس موڙيئين سج سهڪي پيو
ڪيڏو ، پيار پگهر قطرن مان
ڌرتيءَ جي دامن ۾ ڪريو
نظر نظر مان نينهن جي نغمن
ڳائڻ لاءِ ڳاٽ کنيا پئي
هُن جي بُت جون سڀئي بهارون
ڀُاڪر منجهه ڀرڻ جھڙيون
آرهڙ جي اونداهين کي ڀي
هُن جي لوڏ لڄائي ٿي
هر وڇايل روح رليءَ تي
پريت جا پيرا پائي ٿي
هُن جو سينو سمنڊ سُڪيءَ تي
سپيءَ وانگي سهڪي پيو آ
ڳوٺاڻن جي ڳالهين ۾ ڀي
ساڳيو موضوع مهڪي پيو آ
بار ڀريءَ جو ڀاري آهي
ها پر نازڪ ناري آهي
هر ڌنار جي ڌُن ۾ هن جي
سونهن جا سُرسمايل آهن
لاهيارڻ جي لڱ لڱ ۾ ڏِس
ڪيڏا عشق اوجاڳيل آهن
سڪ جي هر هڪ پڪل سنگ سان
احساسن تي ڇانيل آهن
ڏاٽن جھڙي ڏاٺن سان اڄ
منهنجا گس به گهايل آهن
لاهيارڻ جا لڱ سمورا
ساهن منجهه سمايل آهن...
†