ماڻهو...
ماڻهو آخر ڇا ٿو چاهي !؟
ڌوڙ اکين جي دائري ۾
گهر گُناھ جو ٺاهيو آهي
سڀ فرشتا فڪر ۾ ڦاٿل
هيءُ جو آدم جنم وٺي اڄ
سجدن سان گڏ جاڳي پيو آ
هن ۾ ساھ به ڦُوڪيو ويو آ
ڪائنات جي ڪُل وجود جو
هن جي تابعداريءَ لاءِ
سڀ ملائڪ متحد آهن
هيءُ جو دُنيا جي ڏس دُن ۾
هَوس جي هٿ سان رکيو ويو آ
تنهن کي ڪيئي گهاوءَ گهڙيندا
سارين وانگي سُپ ڇڙيندا
پنهنجي مٽي پنهنجي هٿ سان
پاڻ ئي ڀوريندو ۽ ڀڃندو
لذت جا ڪي لڱ چُمڻ تي
جنت مان ڀي تڙيو ويندو
مريم لاءِ مهڻو ٿيندو
عيسيٰ بڻجي ٽياس تي ٽنگبو
اُجرائپ جي آوازن جو
هر سليقو ساڻو ٿيندو
ڪٿ مُلحد ۽ ڪافر سڏبو
ڪٿ فتويٰ ۽ گهاڻو ٿيندوٰ
خدشن ۾ هيءُ خوف کُتل آ
تيرن ۽ تلوارن اڳيان
ان الحق جو نعرو هڻندو
منصورن جي منزل ماڻي
پنهنجو ئي ڪنڌ ڪپرائيندو
آسمان جي اوچائيءَ ڏي
واپس اُڏرڻ ئي چاهيندو
پنهنجي مٽي پاڻ ئي ميڙي
ڳوهيندو ۽ پيو ٺاهيندو
نئين روپ جي رنگ ۾ رنڱجي
ٻيهر ڌرتيءَ تي ئي لهندو
آدم جي احساس مان نڪري
خود کي خُدا ڀي سڏرائيندو
ڀُرندو ڊهندو ۽ پيو ٺهندو
آسمان مان اُڇلايل هيءُ
ماڻهو مرندو ۽ پيو ڄمندو...
†