ماٺ جي قبر
جنهن رات کان چنڊ رُسي ويو آهي
۽ آسمان به اُداس عشق جي
الميي جھڙو لڳي رهيو آهي
مون م هڪ ماٺ
قبر جيئان کوٽجي رهي آهي
پر آئون ان ماٺ جي قبر مان
هميشه لاءِ ٻاهر نڪرڻ ٿو چاهيان
۽ اُن آزاد ڌرتيءَ جو گيت ٿيڻ ٿو چاهيان
جنهن ڌرتيءَ جو هر صُبح
هر زخم کان پاڪ هوندو آهي
نه جنهن جي ڳچيءَ ۾ پيل
ڪو غلاميءَ جو طوق هوندو آهي
۽ نه ئي وري ڪا پيرن ۾ ظلم جي زنجير...
†