سانگها...
سائيبيريا جا ساوا پنڇي
پنهنجو پنڌ پڄائين ٿا
سرد هوا جي سرڙاٽن ۾
اُڏري پَر پُسائين ٿا
لوڪ گيت ڄڻ ڳائين ٿا
ويرا واهه جي واٽن تي اڄ
سانجهيءَ سِرنمايو آهي
ٽلين ٽهڪ ٻُرايو آهي
ڇا ته کُرن جي کوٻن ڀي ڏس
واريءَ کي وندرايو آهي
سانوڻ سڏ ورايو آهي
سُر جي سرگم ساڻ ملي اڄ
موسم مُرڪون ماڻيون آهن
مورن کيڙا کوليا آهن
آڙيءَ جي اک اُجري آهي
ٻاٻيهن ڀي ٻانهون کولي
ٻهڪي ٻوليون ٻوليون آهن
تنهنجي جوانيءَ جي ان جر تي
ڄڻ ڪنهن ڇوريءَ جي ڇاتيءَ جان
ڇُلڪيل اڄ ڀي ڇوليون آهن
پاڻيارين جون روز پگهرجي
پُهتيون توتي ٽوليون آهن
روز دلن مان پاڻي پلٽي
اُرهن ۾ احساس ڀري ٿو
تارن سان آڪاس ٻري ٿو
تو ۾ پنهنجا پير پُسائي
ڪجلا سَر ٿو وهنجڻ چاهي
راج ڪُماريون سڀ ڪُنواريون
تو ۾ دل جو ڌوپ ڪرڻ لئه
آس جا انگ مهٽڻ ٿيون چاهن
تارئون تار ترڻ ٿيون چاهن
مان به هرڻ جي ڇال سان گڏجي
سانگها تنهنجي سيني تي
پنهنجو پنڌ پُڄايان ٿو
ساري اُڃ اُجهايان ٿو.
†
نوٽ: ننگر پارڪر جي ويجهو ويرا واهه ڳوٺ لڳ ڍنڍ سانگها