ڏيئو مون جو ٻاريو، سڙِي پيئي رات،
اُڀري آ پرڀات، جهوليءَ ڀري جوت جي.
*
ڀونڊو سو تاريخ جو، تُنهنجي نسل تي،
ڊٿو آههِ ڪٿي؟ ڏِسي وَٺ تون ڏيھه مان!
*
مئخاني تان شام اڄ، ٿڙندي لٿي آ،
مڌ سان مهڪي آ، سُرڪ پِي سرور جي.
*
پيالا ۽ هي پياڪ ڏس، ٿڪا ئي ناهن،
اُوتڻ ٿا چاهين، مَٽّ سڀيئي مَڌ جا.
*
مَٽ سڀيئي مَڌّ جا، پي جڏهن اُٿيا،
پوءِ به ڄڻ اُڃيا، ساقي اڳيان سُرڪ لئه!
*
اُٿاري آواز تون، ڌرتيءَ کي ڌوڏي،
ديوارن لوڏي، ڏاڍ جي هر ڏينهن جون.
†