رات جي رڻ ۾ اڪيلو چنڊ ويو آ مارجي،
ڄڻ مُهاڻيءَ مُرڪ سان گڏ سمنڊ ويو آ مارجي.
رت دل جي اڄ دُٻن ۾ گڏ ٿيو آهي گهڻو،
ڄڻ ته خوشين جو سمورو کنڊ ويو آ مارجي.
شهر جي بازار ۾ ٿو واڪ تي وڪجي بدن،
آ اُگهاڙپ عيش ماڻيو جُهنڊ ويو آ مارجي.
ڏِس ملاوٽ جي مُنافق موسمن جي رش ۾،
آ ثقافت سَنڍ ٿي ۽ جنڊ ويو آ مارجي.
†