تو سوا ڏينهن ڏکيو رات زهر جهڙي آ،
هي جُدائي به ته قاتل جي قهر جهڙي آ.
تنهنجو هر انگ حسين لفظ آهي شاعر جو،
سونهن تنهنجي به ڪويتا جي بحر جهڙي آ.
تو ۾ اُميدون رکي پيار جون ويٺا آهيون،
تنهنجي ڪاوڙ به قيامت جي پهر جهڙي آ.
مُنهن موڙي، تون مَروڙي ٿو ڪڍين ساهُه مِٺا
تنهنجي نيڻن جي اُڇل ڳاٽ ڳهر جهڙي آ.
اَڄُ ڏسڻ جهڙو رهيو آ نه اوهان لئه زاهد،
دل جي حالت ڪنهين برباد شهر جهڙي آ.