بي وفا سان وفا، ڇو ڪجي ڇو ڪجي،
موت جهڙي خطا- ڇو ڪجي ڇو ڪجي.
جاءِ دل ۾ ڏئي- سنگدل سونهن کي،
ساهه جي لئه سزا- ڇو ڪجي ڇوڪجي.
روح کي روح سان جنهن ڏنيون راحتون،
تنهن جگر سان جفا- ڇو ڪجي ڇو ڪجي.
ڪنڌ جُهڪڻو نه آ اذيتن جي اڳيان،
آس کي اَلوِدا- ڇو ڪجي ڇو ڪجي.
جيڪو زاهِدَ وڃي- جيءَ ۾ ويهجي،
جيءُ اُن کان جُدا- ڇو ڪجي ڇو ڪجي.