وقت جڏهن ٿو ڊاهي سائين،
ڪو به نه ٿو پوءِ ٺاهي سائين.
هيڻا ٿياسين هاڻي ته هر ڪو،
ڳاهَه جيان ٿو ڳاهي سائين-
سورَ ٿا ويٺا سُکَ نپائن،
ايئن به ٿيندو آهي سائين.
نيٺ ته وڇڙي آ هي ويندو،
ساهُه به پنهنجو ناهي سائين.
زاهَدَ سو آ سائين جيڪو،
سچيءَ دل سان چاهي سائين.