زندگي ٻن صورتن ۾ ٿي سگهي ٿي بينظير،
يا هُجي ماڻهو شهنشاهه يا هُجي ماڻهو فقير.
اي زمانا تو اسان جي پيار کي هي ڇا ڏنو!؟
هر قدم تي بيوفا ماڻهو مُنافق بي ضمير.
جيڪو پنهنجي عظمتُن جي راز کي سمجهي ويو،
پاڻ مُرشد پاڻ رهبر پاڻ سو پنهنجو آ پير.
زندگيءَ جي مُرڪ کان ڪيڏو رهين ٿو اوپرو!
خواهشن جي گندگيءَ ۾ ٿي ويو آهين اسير.
هر سچو شاعر آ زاهد پنهنجي پنهنجي ديس ۾،
سونهن جو سَچَ جو مُحبت جو اُميدن جو سَفير.