ٿو پُڇين ڪيئن مان گُذاريان ٿو،
سمنڊ ڇولين جيان گُذاريان ٿو.
هر گهڙي گهاوَ ٿي گهڻا ڏي پر،
همتن سان اڃان گُذاريان ٿو.
عشق ٿو سمجهه ۾ اچي اوڏو،
جيڏو ڪنڊن مٿان گُذاريان ٿو.
پنهنجي سوچن ۾ پنهنجي دنيا ۾،
پنهنجي مرضيءَ سان گذاريان ٿو.
ڪانئين سوچ ٿي ملي زاهد،
وک جنهن جاءِ تان گُذاريان ٿو.