اندر ۾ انسان اڪيلو ويٺو آ،
ڄڻ ڪوئي ڀڳوان اڪيلو ويٺو آ.
تو سان گڏ جي ساري عُمر گذارڻ جو،
دل ۾ هو ارمان اڪيلو ويٺو آ.
پيار جي هڪڙي هام ڀري احسان ڪيئي،
آءُ پرين احسان اڪيلو ويٺو آ.
انسانن کان ڪيڏو ٿي ويو پاسيرو،
دنيا ۾ ايمان اڪيلو ويٺو آ.
دلبر تو در زاهد نالي سان هڪڙو
پرديسي مهمان اڪيلو ويٺو آ.