جنهن جي مرضي جنهن کي چاهي،
پيار ته ڪنهن کان پنبو ناهي.
پنهنجي پنهنجي آئيني ۾،
هرڪو ماڻهو سهڻو آهي.
جنهن کي دل ڏئي ويٺا آهيون،
سوئي دل کي ٿو تڙپائي.
جيڪو دل جي ٻولي سمجهي،
ان کي ڇڏ جي سيني لائي.
راڄ سڄو ٿو روئي ويٺو،
شاعر جڳ کي ٿو پرچائي.
اهڙو ميتُ ملي ڪو زاهد!
منهنجي جيون کي جرڪائي.