ٻن دلين جي وچ ۾- احترام اعتبار،
اِن کي چئبو عشق آ- اِن کي چئبو آهي پيار.
وقت گُهنج ڏئي وَيو- هار ته به نٿا مڃئون،
دل جي ديس ۾ اڃان- تون به ٻار مان به ٻار.
بي قرار کي ڀلا- ڪو قرار ڪيئن ملي،
روز نئين عذاب جو سِر مٿان سهي ٿو بار.
منهنجي پنهنجي زندگي- تنهنجي پنهنجي زندگي،
منهنجي مرضي جيئن جيان- تنهنجي مرضي جيئن گذار.
زاهدن جي زاهدي- عاشقن جي عاشقي،
حُسن جي وجود کي- ٿي ڏئي نجونکار.