آ جنهن جي سِنڌُ سان چاهتَ سچَي پَچي سائين،
اُنهيءَ سان آهي پَڪي پنهنجي دل لڳي سائين.
جُهڪي جيئڻ کان ڀَلو آ ته موتَ سان مِلجي،
غلام قومَ جي ڪهڙي آ زندگي سائين.
ڪبيون جي نفرتون ڪنهن کان ڪبيون سچائيءَ سان
جي پيار ناهي ته ڇا جي آ دوستي سائين.
قدم قدم تي قهر آ گهٽيءَ گهٽيءَ ۾ عذب،
هي وقت ننڊ جو ناهي، اُٿي اُٿي سائين.
جڏهن جڏهن به سِنڌُ لاءِ سَڏُ ٿِئي زاهد
جُهڪائي سِرَ کي ڪجي جيءُ جيءُ جي سائين.