اداس شامون اُداس راتيون،
عذاب ڏين ٿيون اماس راتيون.
قدم قدم تي کڻي اچن ٿيون،
ستم ستم جو حراس راتيون.
اندر اندر ۾ ٿي آس تڙپي،
نگر نگر ۾ نِراس راتيون.
ڪڏهن ڪڏهن چاندني ته هئي پر،
اسان کي آيون نه راس راتيون.
اڃا اجايو جيئون ٿا زاهد،
ڪڏهن ته اينديون ڪي خاص راتيون.