سموري زندگيءَ ۾ ڪا گهڙي سُکي نه ملي،
سدائين درد مليو آ ڪڏهن خوشي نه ملي.
پرينءَ کانپوءِ رُڳو رات جو انڌيرو آ،
ڪاچڻنگ جيتري هلڪي به روشني نه ملي.
دنيا جا بيوفا ڀاڪُر سلام کوڙ مليا،
سُڪون دل کي ڏئي ها سان دوستي نه ملي.
هو پنهنجي بيوفا چهري تي شَرمسار نه آ،
لڳي ٿو شهر ۾ هُن کي ڪا آرسي نه ملي.
اکيون اکين سان مِلائي خُمارَ ڏيندي وئي،
نظر جا پيگ پيئاري وئي وري نه ملي.
عجيب جَل پريون زاهد مليون جوانيءَ ۾،
هُجي ها پيار جي قابل سا ڇوڪري نه ملي.