سوچَ ساڳي مگر ساٿُ ساڳيو نه آ،
نِنڊَ ۾ آ مُنهنجو ديسُ جاڳيو نه آ.
سِنڌُ کي ڇو نه هر ڪو لُٽيندو ڀَلا،
چورَ پويان پيو ڪوئي ڀاڳيو نه آ.
قومَ پنهنجيءَ کي جيڪو به ليڊر مِليو،
ٿي مُنافق پيو آ نڀاڳو نه آ.
بي خبر هو تڏهن دربدر ٿي ويو،
علم سان جيڪو انسان واڳيو نه آ.
سي پرينءَ جون اُميدون نه زاهد رکن،
جن اکين جو مُقدر اوجاڳو نه آ.