دل لڳائڻ جي سزا آڪاٽڻي پئجي وئي،
هڪڙو ڀيرو هڪڙي غلطي ٿيڻي هئي سا ٿي وئي.
پيار جي سيوا ۾ هر وک تي مليون وِهُه جون وٽيون،
دل زهر کي آب - ڪوثر جام سمجهي پي وئي.
پنهنجي هر ڪنهن بيوفائيءَ کي وفا جو نانءُ ڏئي،
تو گهڻو ئي آ لِڪايو پر دُنيا سمجهي وئي.
تو سوا مُنهنجو عذابن ۾ گُذر ٿيندو مگر،
هن شهر ۾ تنهنجي هڪڙي ڳالهه آ رهجي وئي.
عشق جو انجام ئي زاهد اِهو ٿيڻو هُيو،
پهچڻي جنهن جاءِ تي هُئي زندگي پهچي وئي.