حَسين چهري مٿان ظُلم جو نِقاب نه ڏي،
پرين اسان جي اکين کي اِهو عذاب نه ڏي.
جواني آهي صنم چنڊ رات جو سَپنو،
ڪونانءُ عشق جو ڏي حُسن کي حجاب نه ڏي.
تو مُنهنجو عرض ٻُڌو اڻ ٻُڌو ڪري به ڇڏيو،
چَپن جي مُرڪ گُهري ٿم اکين ۾ آب نه ڏي.
بنا شباب جي هر پيگ پاپ ٿو سَمجهان،
ڀري ڏي زهر جو پيالو رُکو شراب نه ڏي.
هي زَخمَ جهيرَ سُورَ دَردَ پَنهنجي زاهد کي،
پليز مهِربان سائين مِٺا جَناب نه ڏي.