اجايو نٿيون دل مان دانهون اُٿن،
ڏنا ڏنڀ پنهنجن اُهي ٿا ڏکن.
مون کان منهنجو پيارو جنم گهر کَسي
جشن آ ملهايو سڀن رهزنن.
اي يارو منهنجي ڳوٺ وارن کي چئو،
منهنجي دُشمنن کي سنڀالي رکن.
مُئو ڪو نه آهيان متان خوش ٿيو،
اڃان سڀ اُميدون ٿيون جاڳن جيئن.
ڪڏهن پاند ناهن پُراڻا ٿيا،
اندر ۾ پيا مَچَ زاهد ٻَرن.