انسانن جي روپ ۾ دنيا- وحشي ماڻهن جو ميلو آ،
ڪوڪو ماڻهو مٺڙو آهي- ڪوڪو ماڻهو البيلو آ.
پل کن جي لئه پيار مليو هو- ورهن جو ويچار ڏئي ويو،
هاڻي اڪيلائي ايڏي آ وِهُه جهڙو ٿيو هر ويلو آ.
ديد ملائي ديد ڏئي وڃ- جيئڻ جي اُميد ڏئي وڃ،
رات جي پوئين پهر ڪڏهن ڪا- عيد ڏئي وڃ آ ويلو آ.
تنهنجي شهر جا ماڻهو سارا- ٻاهر اُجرا اندر ڪارا
منهنجو ڳوٺ به آهي منافق- هر ڪو ماڻهو ساڙيلو آ.
زاهد عشق اُڀارُ نه جنهن ۾- پيار جي بدلي پيار، نه جنهن ۾،
اهڙي بي حِس دل دل ناهي- ڌاڙيلن جو ڪو ٻيلو آ.